ฟิค[Bungou Stray Dogs]ความรักที่ไม่สมหวัง(ดาไซxOc)

และแล้วไรท์ก็เอาชนะความอยากแต่งของตัวเองไม่ได้เลยค่ะต้องกราบขอโทษนักอ่านทุกคนจริงๆนะคะแต่พอดีไรท์พึ่งมาดูเรื่องนี้ตอนปีนี้เองค่ะสาเหตุเพราะมีรุ่นน้องคนหนึ่งมาลากไรท์ให้ดูค่ะพอดูไปนั้นแหละค่ะ ดาไซหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!กระชากใจไรท์สุดๆเลยค่ะ!คือตรงสเป็คที่ไรท์รักเลยค่ะ!ไอ้เราก็เลยจะให้ลูกสาวที่เป็นออริเรา และเป็นตัวเราอีกคนมาคู่กับนางค่ะจะได้รู้สึกว่าอยู่ใกล้ดาไซอีกหน่อย(อย่าไปสนอีนี้ดมกาวอยู่ค่ะ)เอาเป็นว่ามาดูบทนำก่อนเถอะค่ะ!

ปล.เนื้อเรื่องหลายตอนอาจไม่เหมือนในเมะนะคะเพราะไรท์คิดเองแต่บางตอนก็เหมือนค่ะ

บทนำ

ปัง! ตุบ!

เสียงปืนดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับที่ร่างสูงของโอดะ ซาคุโนะสุเกะล้มลงทำให้คนที่เข้ามาใหม่รีบวิ่งไปหาร่างของเพื่อนทันที

"ดาไซฉันมีเรื่องที่อยากบอกนายอยู่"

"ไม่เอานะ!หยุดเลยนะ!อาจจะยังช่วยทันอยู่ก็ได้! ไม่สิ จะต้องช่วยได้ทันแน่!เพราะงั้นอย่าพูดแบบนั้น..."

"ฟังฉัน!"

กึก!

ร่างของดาไซ โอซามุชะงักหยุดเมื่อโอดะซาคุบอกเขาจึงตั้งใจฟังอย่างที่เจ้าตัวขอ

"นายเคยพูดสินะว่าถ้ามาอยู่ในโลกที่มีแต่ความรุนแรงและการนองเลือดอาจจะเจอเหตุผลที่มีชีวิตอยู่ก็ได้"

"อ่า  เคยพูดแต่ตอนนี้เรื่องแบบนั้น..."

"ไม่เจอหรอก"

ก่อนที่ดาไซจะได้พูดอะไรคนที่โดนยิงก็พูดขัดขึ้นซะก่อนพร้อมกับพูดต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงว่า

"นายน่าจะรู้อยู่แก่ใจไม่ว่าจะเลือกอยู่ฝั่งฆ่าคนหรือฝั่งช่วยคนก็ไม่มีทางได้เจอสิ่งที่อยู่เหนือการคาดการณ์ของนายหรอกบนโลกนี้ไม่มีสิ่งที่เติมเต็มความเหงาของนายได้หรอกนายจะต้องเร่ร่อนอยู่ในความมืดไปตลอดชีวิต"

"โอดะซาคุ...ฉันควรทำยังไงดี?"

ดาไซถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและหวาดกลัว กลัวที่จะต้องเสียเพื่อนไป กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียวอีกครั้งหนึ่ง

"ไปอยู่ฝั่งช่วยคนซะถ้าไม่ว่าฝั่งไหนก็เหมือนกันหมดล่ะก็จงเป็นคนดีซะช่วยเหลือผู้อ่อนแอ  ปกป้องเด็กกำพร้าจะเป็นคนดีหรือคนเลว  สำหรับนายมันคงไม่ต่างกันแต่ทางนี้จะต้องดีกว่าแน่"

"ทำไมถึงรู้ล่ะ?"

"ต้องรู้สิรู้ดีกว่าใครทั้งนั้นก็ฉัน...เป็นเพื่อนนายนี่นา:)"

รอยยิ้มอ่อนแรงที่ฝืนส่งให้ดาไซนั้นคงเป็นรอยยิ้มสุดท้ายของ โอดะ ซาคุโนะสุเกะ แล้วล่ะเพราะฉะนั้นดาไซจึงพูดออกไปว่า

"เข้าใจแล้วฉันจะทำตามนั้น"

พอโอดะซาคุได้ยินก็สบายใจก่อนจะพึมพำบางอย่างแล้วค่อยๆหลับตาลงสู่ห้วงนิทราตลอดกาลดาไซจึงวางร่างของเพื่อนไว้ตรงนั้นเพื่อให้พอร์ตมาเฟียมาจัดการก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินจากมา

"จะออกจากพอร์ตมาเฟียสินะ?"

เสียงหวานใสเรียบนิ่งถามขึ้นมาซึ่งดาไซไม่ได้ตกใจกับการปรากฏตัวของเธอเลยเพราะเขารู้มาตลอดว่าเธอน่ะอยู่กับเขาเสมอไม่ว่าจะมองไม่เห็นหรือไม่ได้สัมผัสก็จะรู้สึกว่ามีเธอคนนี้อยู่ตลอดเวลาเหมือนกับมีวิณญาณตามติดเลยล่ะ

"อ่า"

"งั้นเหรอ...คงต้องจากกันแล้วสินะ"

ดาไซหันไปทางหญิงสาวที่สูงประมาณระดับสายตาเขาอย่างสงสัยคงเพราะอยู่ด้วยกันตลอดพอเธอมาพูดแบบนี้เลยอดแปลกใจไม่ได้

"เธอจะอยู่ต่อเหรอ?"

"อยากไปกับนายแต่..."

ร่างบางเม้มปากแน่นเพราะไม่อาจพูดออกไปได้เธออยากจะไปกับเขาแต่ว่าเพราะเพราะมีภารกิจเธอจึงไปด้วยไม่ได้ถ้าไม่ติดภารกิจเธอคงไปกับชายหนุ่มแล้วแต่ว่าต่อให้ไม่มีภารกิจเธอก็คงไปด้วยไม่ได้อยู่ดี  เพราะถ้าเธอออกจากพอร์ตมาเฟียเมื่อไหร่เธอจะโดนตามล่าทันทีเพราะฉะนั้นแล้วต่อให้เธอมีพลังมหาศาลแค่ไหนแต่ถ้าพวกนั้นเอาดาไซเป็นตัวประกันเธอก็ต่อกรไม่ได้แล้วล่ะ

"งั้นเหรอเข้าใจแล้วล่ะงั้นก็...ลาก่อนนะ"

ชายหนุ่มพูดลาจบก็เดินออกมาทันทีปล่อยให้หญิงสาวหันมามองตามหลังอยู่แบบนั้นก่อนที่เธอจะตัดสินใจพูดออกไปว่า

"ดาไซ!พอนายออกจากพอร์ตมาเฟียแล้วได้โปรดเถอะ!ได้โปรดลืมฉันไปด้วยเถอะ!คนอย่างฉันน่ะ!ไม่มีค่าพอให้นายได้จำหรอก!เพราะฉะนั้นแล้ว...ช่วยลืมฉันด้วยเถอะนะ"

คำขอร้องที่ดังขึ้นมาทำให้ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหันกลับมามองหญิงสาวที่ขอร้องเขาเมื่อกี้ด้วยความสงสัยแต่พอสบกับแววตาที่เต็มไปด้วยความอ้อนวอนแล้วเขาจึงพูดออกไปก่อนที่สมองจะสั่งการซะอีกว่า

"ได้ฉันจะลืมให้หมดทุกๆอย่างที่เป็นเธอฉันจะลืมมันให้หมดลาก่อนคาเรย์"

พอรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปก็แอบตกใจกับตัวเองเหมือนกันแต่จะให้พูดแก้ใหม่ก็ดูจะไม่ใช่นิสัยของเขาซะด้วยสิเขาเลยเลือกที่จะหันหลังให้เธอแล้วเดินออกมาทันทีโดยปล่อยให้หญิงสาวยืนอยู่ที่เดิมอย่างเดียวดายพร้อมกับที่เธอพูดเสียงเบาว่า

"ขอบคุณนะดาไซ"

แล้วเหตุการณ์ในวันนั้นก็ล่วงเลยผ่านมาแล้ว4ปีทั้งสองคนได้กลับมาพบเจอกันอีกครั้งแต่การเจอกันในครั้งนี้ทำให้วงล้อแห่งโชคชะตาของทั้งคู่หมุนอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่มันหยุดหมุนมาได้4ปี  แต่ว่าทั้งสองคนอาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปก็ได้ถ้าอยากรู้ว่าทั้งสองจะเป็นยังไงต่อก็เข้ามาอ่านต่อสิกับเรื่องราวที่แสนเศร้าของทั้งคู่หรือความสุขของทั้งคู่ ได้ในฟิค[Bungou stray dogs]ความรักที่ไม่สมหวัง(DazaixOc)

เกริ่นมาสะขนาดนี้หวังว่าจะมีคนมาคอมเม้นว่าอยากอ่านต่อกันนะคะบอกตามตรงว่าไรท์เป็นสายแฟนตาซีแล้วมาแต่งอะไรที่มันเป็นแนวดราม่าไรท์ก็ไม่ค่อยถนัดเลยค่ะแต่พอดีรู้จักรุ่นน้อง(ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ลากไรท์มาดูเรื่องนี้ค่ะ)ที่เก่งเรื่องดราม่าเลยจะให้สอนให้ว่าต้องแต่งยังไงต่อค่ะถ้าอยากรู้ว่าทั้งสองคนจะเป็นยังไงต่อก็เม้นบอกกันด้วยนะคะ^_^